Webcontent-Anzeige
Bażant (Phasianus colchicus)
Bażant /kogut/ Fot. Piotr Opacian
Bażant /kura/ Fot. Cezary Korkosz
Tego pospolitego kuraka możemy spotkać podczas jesiennej wyprawy za miasto – ekstrawaganckiego koguta i niepozorną kurę bażanta zwyczajnego.
Systematyka:
Rząd: grzebiące
Rodzina: kurowate
Gatunek: bażant zwyczajny
Bażant jest ptakiem zbliżonym wielkością do kury domowej. Występuje u niego bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Jest bardzo ozdobny. Ma zielono połyskującą głowę, białą obrożę na szyi i rdzawe ubarwienie. Ozdobą samca jest długi, pręgowany ogon, a wiosną także czerwone płatki skórne po bokach głowy. Samica jest niepozorna, jasnobrązowa w ciemne plamy ze znacznie krótszym ogonem. Długość ciała jego gatunku jest zróżnicowana – waha się od 53 do 90 cm. Kogut wydaje silny głos – khok,khok. Kura natomiast cicho pogwizduje.
Bażant jest kurakiem łownym, występującym na całym niżowym obszarze naszego kraju. Jako obcy element wśród polskiej fauny został sprowadzony do nas w XVI wieku. Populacja tego gatunku jest ciągle podtrzymywana poprzez jego wsiedlenia.
Ptak ten preferuje krajobraz rolniczy z zakrzywieniami i zadrzewieniami. Oprócz miejsc zapewniających schronienie wymaga również drzew do nocowania. Bażanty prowadzą osiadły tryb życia. Mają urozmaiconą dietę – żywią się nasionami, ziarnami, jagodami, korzonkami oraz bezkręgowcami.
Polowanie na bażanty-koguty dozwolone jest w okresie od 1 października do końca lutego. Kury objęte są całoroczną ochroną.
Więcej tutaj:
www.wcieniurobinii.pl/baz.html
Oglądaj:
Odgłosy:
tekst: Edyta Zamyślewska
Asset Publisher
Szakal w Nadleśnictwie Kwidzyn
Szakal w Nadleśnictwie Kwidzyn
Potwierdziła się informacja z sierpnia ubiegłego roku – „przyłapany” na drodze drapieżnik to szakal.
Zdjęcie zostało zrobione przez myśliwego w godzinach nocnych w okolicy miejscowości Uśnice k. Sztumu na terenie Nadleśnictwa Kwidzyn.
Już od dwóch lat docierają do nas sygnały o obecności na naszym terenie tego gatunku. W okolicy Białej Góry w ostatnim czasie widziana była cała rodzina tj. dwa osobniki dorosłe i cztery młode.
Zanotowaliśmy również jeden przypadek odnalezienia padłego osobnika. Wszelkie zebrane informacje o drapieżniku przesyłane są na bieżąco do Instytutu Biologii Ssaków PAN w Białowieży, z którym jesteśmy w stałym kontakcie. Również Instytut potwierdził, na podstawie przesłanych materiałów, iż mamy do czynienia z tym gatunkiem.
Szakal złocisty to średniej wielkości drapieżnik rodzaju wilków. Szakale są jednak mniejsze od nich mają krótkie kończyny i bardziej wysmukły pysk. Żywią się drobnymi zwierzętami, padliną i roślinami. Naturalnie występują w południowo-wschodniej Europie i południowej Azji. Jak podaje dyrektor Instytutu - dr hab. Rafał Kowalczyk w Polsce pojedyncze osobniki obserwowane są od 2015 r.*
Cecha charakterystyczną szakala są zrośnięte opuszki środkowych palców przednich łap, co widoczne jest na fotografii martwego osobnika odnalezionego w 2016 roku
* Polska Agencja Prasowa[2015-07-09][on-line]
Fot.: Adrian Wiśniowski
Tekst: Monika Wudarczyk
