Znajduje się on na wysokiej skarpie pradoliny Wisły, ok. 750 m od rzeki Nogat. Jest to stary, ponad 150 letni drzewostan dębowy z domieszką sosny i równie starym drugim piętrem grabowym. Na obrzeżu rezerwatu rosną liczne grube dęby, o obwodzie wypełniającym kryteria pomników przyrody. Najczęstszym siedliskiem jest las świeży, w części środkowej rezerwatu występują też fragmenty lasu łęgowego. Na fragmentach odsłoniętych zboczy Doliny Wisły występują dodatkowo zbiorowiska roślin kserotermicznych. Z gatunków objętych ochroną ścisłą są to m. in. tojad dzióbaty (Aconitum variegatum) oraz goryczka gorzkawa (Gentiana amarella). Szczegółowe opracowanie florystyczne rezerwatu przedstawia publikacja z 2010 roku autorstwa Bloch-Orłowskiej J., Żółkoś K. oraz Markowskiego R. Według tego opracowania dominującym zbiorowiskiem leśnym rezerwatu „Parów Węgry” jest las lipowo- dębowo-grabowy. Jego fitocenozy zajmują wierzchowinę i umiarkowanie wilgotne siedliska zboczy o różnym nachyleniu i zróżnicowanej ekspozycji. Natomiast lasy łęgowe reprezentowane są jedynie przez fitocenozy łęgu wiązowo-jesionowego. Występują na niewielkich powierzchniach wzdłuż cieku, zajmując najniższe terasy o niewielkim nachyleniu na obu brzegach strumienia. Łęg wiązowo-jesionowy nie odgrywa w rezerwacie dużej roli przestrzennej.

 Rezerwat o powierzchni 22,16 ha posiada plan ochrony zatwierdzony Rozporządzeniem Wojewody Pomorskiego Nr 93/06 z dnia 28 grudnia 2006.