Web Content Display
Bocian czarny (Ciconia nigra)
Fot. Waldemar Zając
Fot. Piotr Opacian
Czarny krewniak bociana białego
Systematyka:
Rząd: brodzące
Rodzina: bocianowate
Gatunek: bocian czarny
Wszyscy wiedzą już od dziecka jak wygląda i co je na obiad jeden z najpopularniejszych i kojarzonych z wiosną i krajobrazem wsi ptaków, czyli bocian biały. Nie każdy jednak kojarzy jego czarnego krewniaka – bociana czarnego. Bocian czarny jest ptakiem dużo rzadziej spotykanym w porównaniu do bociana białego. Unika towarzystwa człowieka. Jego potoczna nazwa to hajstra. Jest nieznacznie mniejszy i osiąga maksymalnie 100 cm długości ciała oraz 190 cm rozpiętości skrzydeł. Dymorfizm płciowy prawie tu nie występuje (tzn. że osobniki męskie są bardzo podobne do żeńskich).
Polsce występuje na całym obszarze kraju, szczególnie na nizinach i wyżynach. Bocian czarny gniazduje z dala od siedlisk ludzkich. Preferuje duże kompleksy leśne ze znacznym udziałem terenów podmokłych i zabagnionych. Gniazdo zakłada na starych drzewach, korzystając z niego przez kilka lat. Bocian odżywia się głównie płazami i drobnymi rybami.
Podobnie jak jego „biały odpowiednik" jest ptakiem wędrownym, spędzającym zimę w Afryce (m.in. Libanie, Sudanie i Etiopii). Co ciekawe, bociany czarne są prawie nieme. Nie klekocą jedynie „kłapią" dziobem.
Jest rzadkim ptakiem stąd też objęty jest ścisłą ochroną. Według szacunków w Polsce występuje ok. 1000 – 1200 par. Może żyć do ok. 18 lat.
W kwidzyńskich lasach zarejestrowano 3 gniazda tego ptaka, w tym 2 są zasiedlone. Ochrona strefowa gatunku obejmuje powierzchnię ok. 115 ha, z czego 17 ha to strefa ścisła, zaś 98 ha strefa okresowa. Jego obecność jest dla kwidzyńskich leśników bardzo ważna dlatego jego wizerunek widnieje na logo Nadleśnictwa Kwidzyn.
|
Strefa ochrony |
Termin ochrony okresowej |
|
|
ścisłej |
okresowej |
|
|
obszar w promieniu do 200 m od gniazda |
obszar w promieniu do 500 m od gniazda |
15.03–31.08 |
Więcej tutaj:
http://www.strefowe.lto.org.pl/index.php?id=22
Oglądaj:
Bociany czarne na terenie RDLP Łódź
Odgłosy:
Tekst: Edyta Zamyślewska
Asset Publisher
Szakal w Nadleśnictwie Kwidzyn
Szakal w Nadleśnictwie Kwidzyn
Potwierdziła się informacja z sierpnia ubiegłego roku – „przyłapany” na drodze drapieżnik to szakal.
Zdjęcie zostało zrobione przez myśliwego w godzinach nocnych w okolicy miejscowości Uśnice k. Sztumu na terenie Nadleśnictwa Kwidzyn.
Już od dwóch lat docierają do nas sygnały o obecności na naszym terenie tego gatunku. W okolicy Białej Góry w ostatnim czasie widziana była cała rodzina tj. dwa osobniki dorosłe i cztery młode.
Zanotowaliśmy również jeden przypadek odnalezienia padłego osobnika. Wszelkie zebrane informacje o drapieżniku przesyłane są na bieżąco do Instytutu Biologii Ssaków PAN w Białowieży, z którym jesteśmy w stałym kontakcie. Również Instytut potwierdził, na podstawie przesłanych materiałów, iż mamy do czynienia z tym gatunkiem.
Szakal złocisty to średniej wielkości drapieżnik rodzaju wilków. Szakale są jednak mniejsze od nich mają krótkie kończyny i bardziej wysmukły pysk. Żywią się drobnymi zwierzętami, padliną i roślinami. Naturalnie występują w południowo-wschodniej Europie i południowej Azji. Jak podaje dyrektor Instytutu - dr hab. Rafał Kowalczyk w Polsce pojedyncze osobniki obserwowane są od 2015 r.*
Cecha charakterystyczną szakala są zrośnięte opuszki środkowych palców przednich łap, co widoczne jest na fotografii martwego osobnika odnalezionego w 2016 roku
* Polska Agencja Prasowa[2015-07-09][on-line]
Fot.: Adrian Wiśniowski
Tekst: Monika Wudarczyk
