Web Content Display
Jastrząb zwyczajny vs myszołów zwyczajny
Jastrząb (Accipter gentilis) i myszołów (Buteo buteo) to dość duże ptaki drapieżne. Długość ciała obu ptaków wynosi ok. 65 cm. Rozpiętość skrzydeł jastrzębia to ok. 120 cm, zaś myszołowa ponad 130 cm. U tych gatunków ptaków brak jest jakiegokolwiek zróżnicowania w wyglądzie samców i samic. Samice są jedynie nieco większe.
Jastrząb to czy myszołów?
Systematyka:
Rząd: szponiaste
Rodzina: jastrzębiowate
Gatunek: jastrząb zwyczajny, myszołów zwyczajny
Jastrząb jest ptakiem, który ma jasnopopielaty wierzch ciała. Charakterystyczną cechą, są występujące na całym upierzeniu faliste prążki – u dołu ciemne, na jasnym tle, u góry ciała jastrzębia odwrotnie. Ogon jastrzębia jest wyraźnie dłuższy niż myszołowa. W przypadku myszołowa upierzenie może mieć kolor ciemnobrunatny, jak i jasnobrunatny, cechą wspólną pojawiającą się u wielu ptaków jest szary nalot na piórach. Co ciekawe, zmienność barwy upierzenia jest na tyle duża, że odróżnienie dwóch myszołowów od siebie może być dość skomplikowane.
Zarówno jastrząb i myszołów występują na terenie całej Polski, łącznie z górami. Za miejsca gniazdowania wybierają różnego typu lasy i duże zadrzewienia. Jastrząb uznawany jest za gatunek prowadzący osiadły tryb życia zaś myszołów jest ptakiem wędrownym.
Jastrząb (in. nazwa gołębiarz) poluje głównie na gołębie, wrony, kaczki, sójki czy też dzięcioły. Myszołów, oprócz mysz – na co wskazuje nazwa ptaka, odżywia się także innymi zwierzętami – małymi ptakami, kretami, ślimakami czy dżdżownicami.
Na terenie Nadleśnictwa Kwidzyn nie tworzy się stref ochronnych dla ww. gatunków ptaków. Zarówno jastrząb zwyczajny jak i myszołów zwyczajny objęte są w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
A to ciekawe…
Możliwości łowieckie jastrzębia w zamierzchłych czasach cieszyły się ogromnym uznaniem, dając mu wysoką pozycję ptaka łowczego. Przez szlachtę polską był ceniony jako ptak do polowań gównie dlatego, że mógł polować praktycznie w każdych warunkach. Największą jego zaletą podczas łowów był fakt, że można z nim było polować na wodzie, czego nie potrafią sokoły.
Więcej tutaj:
http://www.koo.org.pl/jastrzab
http://www.koo.org.pl/myszolow
Oglądaj:
Odgłosy:
Tekst: Edyta Zamyślewska
Asset Publisher
Szakal w Nadleśnictwie Kwidzyn
Szakal w Nadleśnictwie Kwidzyn
Potwierdziła się informacja z sierpnia ubiegłego roku – „przyłapany” na drodze drapieżnik to szakal.
Zdjęcie zostało zrobione przez myśliwego w godzinach nocnych w okolicy miejscowości Uśnice k. Sztumu na terenie Nadleśnictwa Kwidzyn.
Już od dwóch lat docierają do nas sygnały o obecności na naszym terenie tego gatunku. W okolicy Białej Góry w ostatnim czasie widziana była cała rodzina tj. dwa osobniki dorosłe i cztery młode.
Zanotowaliśmy również jeden przypadek odnalezienia padłego osobnika. Wszelkie zebrane informacje o drapieżniku przesyłane są na bieżąco do Instytutu Biologii Ssaków PAN w Białowieży, z którym jesteśmy w stałym kontakcie. Również Instytut potwierdził, na podstawie przesłanych materiałów, iż mamy do czynienia z tym gatunkiem.
Szakal złocisty to średniej wielkości drapieżnik rodzaju wilków. Szakale są jednak mniejsze od nich mają krótkie kończyny i bardziej wysmukły pysk. Żywią się drobnymi zwierzętami, padliną i roślinami. Naturalnie występują w południowo-wschodniej Europie i południowej Azji. Jak podaje dyrektor Instytutu - dr hab. Rafał Kowalczyk w Polsce pojedyncze osobniki obserwowane są od 2015 r.*
Cecha charakterystyczną szakala są zrośnięte opuszki środkowych palców przednich łap, co widoczne jest na fotografii martwego osobnika odnalezionego w 2016 roku
* Polska Agencja Prasowa[2015-07-09][on-line]
Fot.: Adrian Wiśniowski
Tekst: Monika Wudarczyk