Web Content Display
Szpak zwyczajny (Sturnus vulgaris)
Jaki jest szpak każdy widzi - to ptak, którego nikomu przedstawiać nie trzeba.
Systematyka:
Rząd: wróblowe
Rodzina: szpakowate
Gatunek: szpak zwyczajny
Szpak to niewielki i dość lekki ptak. Długość jego ciała wynosi ok. 23 cm, zaś ciężar zaledwie 75 gram. Ubarwienie szpaka na ogół wszystkim kojarzy się wprost – jest czarne, nie jest to jednak regułą. Rzeczywiście tak jest, ale w upierzeniu spoczynkowym można dostrzec, że całe ciało – szczególnie jesienią ma pokryte białymi perełkami. Charakterystyczną cechą jego upierzenia jest metaliczny połysk piór. Brak tu wyraźnego dymorfizmu płciowego, można go dostrzec jedynie w okresie godowym. Występuje natomiast zróżnicowanie osobników ze względu na ich wiek. Młode szpaki są szare, z czasem zmieniają kolor piór na czarne. W okresie godowym szpak ma żółty dziób i czerwone nogi.
Szpak jest wszędobylski i świetnie przystosował się do życia w mieście. Zasiedla obszar całego kraju. Preferuje skraje lasów, parki miejskie i wiejskie, ogrody, aleje i kępy drzew. Szpaki nie budują gniazd. Jako miejsca lęgowe służą im albo dziuple, albo budki.
Przez znaczną część roku szpak odżywia się pokarmem zwierzęcym, zjadając stonkę i inne uciążliwe owady – można by rzec, że jest nawet pożyteczny. Niestety, młode ptaki, zwłaszcza w okresie letnim gustują w jagodach, wiśniach, czereśniach. Występują przede wszystkim stadnie, czyniąc znaczne spustoszenia w sadownictwie.
Szpak jest ptakiem wędrownym , objętym w Polsce ścisłą ochroną gatunkową
Więcej tutaj:
http://www.ptakipolski.pl/szpak/
Oglądaj:
Odgłos:
tekst: Edyta Zamyślewska
Asset Publisher
Asset Publisher
Lasy Nadleśnictwa
Lasy Nadleśnictwa
Powierzchnia leśna Nadleśnictwa Kwidzyn wynosi 25 104, 79 ha, rozrzut gruntów wynosi około 57 km z północy na południe (od Malborka do Gardei) oraz 36 km ze wschodu na zachód (od Konczewic do Bągartu).
W stanie posiadania Nadleśnictwa Kwidzyn występują różne funkcje lasu. Są tu rezerwaty przyrody, ( "Kwidzyńskie Ostnice" , "Las Mątawski", "Parów Węgry", "Biała Góra") lasy ochronne i gospodarcze, obszary chronionego krajobrazu (OChK Białej Góry, OchK Doliny Kwidzyńskiej, OChK Jeziora Dzierzgoń, Morawski OChK, Ryjewski OChK, OChK Rzeki Dzierzgoń, OChK Rzeki Liwy, OChK Rzeki Nogat, Sadlinki OChK, Środkowożuławski OChK) oraz 4 Obszary Natura 2000 (Dolina Dolnej Wisły, objęta dyrektywą ptasią oraz trzy obszary objęte dyrektywą siedliskową – Dolna Wisła, Sztumskie Pole i Mikołajki Pomorskie). W zasięgu tertorialnym leży również rezerwat przyrody Jezioro Liwieniec.
Zasadniczym gatunkiem lasotwórczym jest sosna pokrywająca ok 70% powierzchni leśnej. Duże znaczenie gospodarcze ma także buk, dąb i brzoza. Dominującymi siedliskami leśnymi są las mieszany świeży, las świeży oraz bór mieszany świeży.
(stan na 01.01.2016r.)