Wydawca treści
Miejsca warte uwagi
Nadleśnictwo Kwidzyn w swoich granicach administracyjnych posiada wiele ciekawych miejsc.
Zapraszamy również na wirtualny spacer po Nadleśnictwie:
Kolekcja egzotycznych drzew i krzewów – Szkółka Otława
Kolekcja umiejscowiona jest na terenie Zespołu Plantacji Nasiennych w Otławie. Obejmuje wiele egzotycznych drzew oraz krzewów z całego świata. W roku 2006 Nadleśnictwo wybudowało „Leśną wiatę edukacyjną", która umożliwia organizację różnego rodzaju spotkań szkoleniowych, edukacyjnych i towarzyskich na terenie arboretum. W tym miejscu nie tylko można odpocząć, ale zapoznać się z krajowymi i obcymi gatunkami drzew i krzewów. Szczególnego uroku nabiera w okresie kwitnienia poszczególnych gatunków.
Park Dendrologiczny Miłosna
Obiekt położony jest na obrzeżach miasta Kwidzyn, przy głównej trasie Malbork – Grudziądz. Założony został w 1996 roku, z inicjatywy Nadleśnictwa Kwidzyn i Powiatu kwidzyńskiego. Na poszczególnych kwaterach ogrodu posadzone zostały krajowe i egzotyczne gatunki drzew i krzewów. W 2006 roku w ogrodzie pojawił się egzemplarz szczególny. Jest nim „Dąb Jana Pawła II" wyhodowany z żołędzi poświęconych przez papieża podczas pielgrzymki leśników do Watykanu. Na terenie ogrodu znajduje się miejsce z zadaszeniem, gdzie można odpocząć i za zgodą leśniczego rozpalić ognisko.
Park założony został również w celu stworzenia warunków kształcenia w kierunku edukacji leśnej dzieci i młodzieży, kształtowania ładu przestrzennego oraz wprowadzenia wartości ekologicznych w sąsiedztwie miasta Kwidzyna.
Wzniesiony przez Zakon Szpitala Najświętszej Panny Marii Domu Niemieckiego w Jerozolimie w okresie od XIII do XV w. Budowę rozpoczęto w 1278 roku od wytyczenia i wzniesienia muru obwodowego zamku konwentualnego. 14 września 1309 roku kiedy to Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Siegfried von Feuchtwangen ogłosił Malbork stolicą jednego z najpotężniejszych państw na południowym wybrzeżu Bałtyku, zmieniała się funkcja Zamku, z klasztoru na twierdzę. Od tego czasu zespół zamkowy w Malborku stanowił wielokrotnie rezydencję władców, garnizon wojskowy, a współcześnie - muzeum. Przetrwał kolejne wojny, był oblegany i odpierał napastników, zmieniali się właściciele Malborka, zmieniał się wygląd poszczególnych budowli, niezmienna pozostawała sława najpotężniejszej twierdzy Europy.
W 1999 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO
Muzeum zamkowe czynne jest od 1 stycznia do 30 kwietnia w godzinach od 9 do 16. Pomiędzy 1 maja i 30 września od godziny 9 do 19:30, zaś od 1 października do 31 grudnia w godzinach od 9 do 16. Nieczynne jest w poniedziałki, można jednak wtedy zwiedzać tereny zamku.
Zamek krzyżacki w Sztumie
Położony na przesmyku między połączonymi niegdyś jeziorami: Sztumskim i Barlewickim
Zbudowany przez Krzyżaków w latach 1326–1335. Od 1333 roku stał się siedzibą wójta krzyżackiego. W historii był również Letnią Rezydencją Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego. Pełnił rolę przyczółka osłaniającego od południa warownię malborską. Dodatkowo doskonałe warunki obronne stanowiła Puszcza Sztumska. Rozbudowa zamku trwała aż do 1418 roku i obejmowała mury, kolejne baszty, skrzydło mieszkalne (południowe) zachowane zresztą do dziś. Pomimo licznych zniszczeń wojennych – m.in. z czasów potopu szwedzkiego, nieustannie naprawiany przetrwał po czasy współczesne.
Na terenie Zamku odbywają się turnieje oraz pokazy walk rycerskich. Dziedziniec zamkowy to również miejsce plenerów malarskich. Warty zobaczenia jest również położony obok Kościół Parafialny św. Anny - główny element w krajobrazie staromiejskiej części Sztumu. Zbudowany po wojnie 13-letniej, obecny kształt uzyskał na przełomie lat 1900-1901.Wnętrze utrzymano w stylu neogotyckim z elementami wystroju barokowego.
Wznosi się majestatycznie na krawędzi niziny Wisły, dominując w panoramie miasta. Zachowało się z niego skrzydło północne i zachodnie oraz 3 wieże narożne. Osobliwością są dwa wysunięte krużganki każde zakończone wspierającą wieżą - wielkim gdaniskiem i wieżą studzienną. Ozdobę zamku stanowi dziedziniec z dwukondygnacyjnym krużgankiem arkadowym. Dzięki dobrej akustyce dziedziniec służy w okresie letnim jako miejsce imprez kulturalnych. Budowa zespołu katedralno-zamkowego szacowana jest na okres 1300–1350r. Usytuowany został na planie czworoboku o wymiarach 48 na 49 metrów, na skraju skarpy schodzącej ku pradolinie Wisły. Znajdował się w rękach biskupów pomezańskiech do roku 1551, gdy przejęli go zarządcy Hohenzollernów. Po II wojnie światowej zamek został zaadaptowany na cele muzealne.
Rodowo – wieś artystyczna
W tej niewielkiej wsi między Mikołajkami Pomorskimi, a Prabutami możemy spotkać dwurożca, psa Adama i Ewy, totemy, straszydła, poczekać na autobus na „przystanku z cementowymi krowami", a to wszystko za sprawą artystów, którzy wybrali sobie to miejsce jako swój plener. Corocznie, na przełomie czerwca i lipca, spotkania w Rodowie artystów z kraju i zagranicy zyskują coraz większy rozgłos i zainteresowanie.
Waplewo Wielkie - pałac
Wieś położona na trasie Malbork - Iława. Znajduje się w niej dwór należący przed II wojną światową do rodziny Sierakowskich, który był ważnym ośrodkiem polskości na tych ziemiach. Gościł tu m. in.: Stefan Żeromski.
Nazwa wsi pojawia się po raz pierwszy w 1376 roku, zapisana jako Vaplis. Od XV wieku przechodzi z rąk do rąk, głównie wśród rycerzy zakonu krzyżackiego. Zawadzki spokrewniony z Wazami zbudował tu dwór, który następnie został rozbudowany przez Sierakowskich. W zasadniczym zarysie, dwór wraz z parkiem w stylu angielskim znany jest do dziś. Obecnie mieści się w nim muzeum.
Klecewo - neorenesansowy pałac rodziny von Rosenberg
Miejscowość położona nad Jeziorem Kucki z neorenesansowym pałacem rodziny von Rosenberg. Okazały pałac w stylu francuskim murowany jest z cegły. Elewacje bogato zdobią monolity i herby wykute w kamieniu. Po obu stronach budowli znajdują się spiczaste wieże. Obok zabytkowego pałacu znajduje się niewielki park. Między starymi drzewami rodzimych gatunków rosną tuje, wejmutka i sosna czarna.
Pałac powstał pod koniec XIX na miejscu wcześniejszych zabudowań. Historia tego miejsca pisana była już od XIII, kiedy to dobra nosiły nazwę „Alczenow" (z polskiego Olsztynowa). Na przestrzeni wieków właścicielami dóbr byli m.in Stefan Cletz (w 1334r), Szymon z Klecewa (w roku 1378), Engelhard z Kleczewa, Adam z Dąbrówki, Jan Wierzbowski.
XIX-wieczna śluza na rzece Nogat w Białej Górze
Układ rzek Wisły i jej odpływu – Nogatu na wysokości Białej Góry zmieniał się wielokrotnie. W dawnych czasach Nogat stanowił jedno z głównych ramion delty Wisły. Jeszcze ok. 1550r ok. 87% wód wiślanych spływało Nogatem. Ok 1830r podjęto zdecydowane próby w kierunku regulacji Wisły na dolnym odcinku. W 1852 roku na Renawie – starym korycie Nogatu – zbudowana została śluza umożliwiająca regulację przepływu wody. Stąd też data widoczna na ścianie najstarszego, neogotyckiego elementu tzw wielkiego upustu – 1852r. (przebudowanego w 1879r). Mocą kolejnej decyzji w 1900r postanowiono praktycznie całkowite odciąć dopływ z Wisły do Nogatu, obecnie Nogatem płynie do 30 m3/s wody (co stanowi ok. 3% przepływu średniego Wisły). Prace przy budowie właściwego, obecnie eksploatowanego stopnia rozpoczęto w sierpniu 1912r, zakończono w 1915r. Najpóźniej powstała obecnie nieużywana mała śluza w ujściu Liwy do Nogatu (wybudowana w latach 30-tych XX-tego wieku dla potrzeb żeglugi niewielkich jednostek rzeką Liwą).
Właściwy stopień wodny Biała Góra, tworzą śluza i jaz na połączeniu Nogatu i Wisły. Ich zadaniem jest ochrona przeciwpowodziowa terenów położonych wzdłuż Nogatu przed wysokimi stanami rz. Wisły oraz umożliwienie żeglugi rzeką Nogat (od rz. Wisły do Zalewu Wiślanego). Miejsce to jest chętnie odwiedzane przez okolicznych mieszkańców, szczególnie podczas dużego stanu wód. Ze śluzy rozpościera się wspaniały widok na zakole Wisły, wypływający z niej Nogat oraz Liwę.